Ιστορία, πάω λίγο στην Ευρώπη – Καλάσνικοφ να πάρεις

 ( ο τίτλος είναι δανεισμένος από ένα υπέροχο τουήτ)

Ζούμε ίσως τη μεγαλύτερη και βιαιότερη μεταναστευτική κρίση που γράφτηκε ποτέ στην ιστορία μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Αναφέρομαι στα «ταξίδια θανάτου» , χωρίς επιστροφή που συστηματικά εδώ και 3 χρόνια συμβαίνουν στα μεσογειακά νερά με προορισμό τις μεσογειακές χώρες, επομένως και την δική μας. 16.000.000 άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τις πατρίδες τους, γίνονται θύματα δουλεμπόρων πληρώνοντας αδρά ένα λαθραίο εισιτήριο επιβίβασης σε βάρκες που μοιάζουν κινητά φέρετρα έτοιμα να παραδώσουν στον Άδη-Ποσειδώνα χιλιάδες ακόμα Αϊλάν.
Πλέον η ζωή για να είναι βιώσιμη πρέπει να είναι και κολυμπίσιμη. Πριν μερικά χρόνια σόκαρε η κυνική ομολογία ενός συλληφθέντος μαφιόζου που έλεγε οτι πλέον το εμπόριο όπλων ανήκει στο παρελθόν, το εμπόριο των ναρκωτικών έχει γίνει εξαιρετικά επικίνδυνο και πως τα εύκολα λεφτά βρίσκονται στο εμπόριο των ανθρώπων. Η πραγματικότητα επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του μαφιόζου. Οι πιο επιφυλακτικοί στα νέα δεδομένα κάνουν λόγο για σχέδια εξισλαμοποίησης της Ευρώπης. Άλλοι πάλι, που απορρίπτουν τέτοιες θεωρίες συνωμοσίας αποδίδουν τη μεταναστευτική ροή σε οικονομικές και κοινωνικές περιστάσεις που μεταβλήθηκαν προς το χειρότερο εξαιτίας των διαφόρων εχθροπραξιων : ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία, ο διαρκής πόλεμος  στη Μέση Ανατολή που θα συνεχιζεται όσο ακόμη υπάρχει πετρέλαιο στην περιοχή και τέλος ο Ιερός Πόλεμος που παραπέμπει σε μια μεσαιωνική κατάσταση διαγράφοντας στο πέρασμα του αιώνες ανθρώπινης εξέλιξης.

Ερευνώντας διεξοδικά τις αιτίες του φαινομένου φτάνουμε στο συμπέρασμα οτι η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα μιας μακράς αλυσίδας γεγονότων που διαμορφώνονται σε βάθος χρόνου και συχνά νομίζαμε όλοι πως δεν χρειάζεται να μας απασχολούν. Ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία συνεχίζεται για 5η χρόνια με ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές, ανείπωτη οδύνη και τρόμο για τους αμάχους. Αρκετοί Σύριοι έχουν βρει καταφύγιο στις  γύρω χώρες όπως η Τουρκία η οποία φιλοξενεί περί τα 2,5 εκατομμύρια πρόσφυγες, την Αίγυπτο, το Λίβανο και την Ιορδανία θέλοντας να παραμείνουν κοντά στις πατρογονικές τους εστίες και να επιστρέψουν μόλις οι συνθήκες το επιτρέψουν. Επιπλέον,τους τελευταίους μήνες η πολιτική της Αιγύπτου για τους μετανάστες άλλαξε προς το δυσμενέστερο με μετρα όπως η υποχρεωτική έκδοση Visa και ανάκληση της άδειας παραμονής. Ανάλογες πολιτικές ακολουθούνται τελευταία και στο Λίβανο και Ιορδανία.  Η μεταναστευτική πολιτική στο Ιράν οδηγεί πολλούς Αφγανούς να αναζητήσουν τη τύχη τους στην Ευρώπη. Και φυσικά η επέλαση των Δυνάμεων του ισλαμικού κράτους αποτελεί έναν επιπλέον παράγοντα να δοκιμάσουν την τύχη τους στην Ευρώπη δεδομένου οτι η Συρία και το Ιράκ είναι πρωτίστως οι δύο χώρες που πλήττονται από τη δράση του Ισλαμικού κράτους.
Η όλη κατάσταση δημιουργεί αγωνιώδη ερωτήματα τύπου «πόσους  μετανάστες μπορούμε να αντέξουμε» ή «μπορεί η Ευρώπη να δεχτεί πολιτισμική αλλοίωση χωρίς καμία προσπάθεια άμυνας;. Ερωτήματα που πίσω  κρύβουν από πίσω τους κυρίως άγνοια, κομφορμισμό και στόχο στοχοποίησης. Οι πρόσφυγες είναι μόδα, αφορμή της επίδειξης ευαισθησίας για όσους «συμβαδίζουν με την εποχή τους» . Είναι όμως και κάτι άλλο. Το όραμα της ανατροπής του καπιταλισμού. Οι πρόσφυγες θα λειτουργήσουν ως εισαγόμενο προλεταριάτο που θα ανατρέψει τις ταξικές ισορροπίες στη Δύση. Η μαζική παρουσία τους θα γεννήσει κοινωνικές διεκδικήσεις, κινήματα εξίσωσης και αιτήματα αναδιανομής. Προορίζονται να γίνουν το νέο κοινωνικό υποκείμενο, οι ευγενείς άγριοι που θα ανατρέψουν το πλουτοκρατικό καθεστώς. Το γεγονός οτι πολλοί από αυτούς δεν τρέφουν μεγαλοεπιβολες βλέψεις επιθυμώντας απλώς μόνιμη εργασία και να ενσωματωθούν στις κοινωνίες υποδοχείς έχει ελάχιστη σημασία. Η επανάσταση  είναι αδήριτη ιστορική νομοτέλεια και έχει ως όργανο τις μάζες, όχι τις ατομικές συνειδήσεις. Επομένως λογικό είναι τα κράτη να μη θέλουν τους πρόσφυγες. Κουβαλάνε το μικρόβιο της μαχητικοτητας και του ηρωισμου.
Κατά τη γνώμη μου περίπτωση να σταλούν πίσω ή να σταματήσουν οι προσφυγικές ροές από τη Μέση Ανατολή δεν υπάρχει. Ή θα οργανωθεί ένταξη πληθυσμών στην Ευρώπη ή χάος. Διασπορά, ανάμειξη, πολιτογράφηση και πλήρη δικαιώματα. Αλλιώς τα προσφυγακια θα αποτελέσουν το καλύτερο υλικό για τη τζιχαντ αλλά και γενικότερα για εγκληματικές οργανώσεις.  Το βασικό είναι να μη δημιουργηθουν φυλετικά γκέτο και χωριστούν οι κοινωνίες σε απόκληρους και γηγενείς. Μια χώρα που δέχεται μαζικά ένα ανθρώπινο κύμα μεταναστών και δη μια χώρα σαν τη δικιά μας που αδυνατεί εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας να ανταποκριθεί οικονομικά στις νέες συνθήκες. Και εδώ έγκειται ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης που μέσα σε ένα κλίμα αλληλεγγύης και συνεννόησης θα καλύψει την επιτακτική ανάγκη της πολιτικής και κοινωνικής ένταξης και ισονομίας για τις προσφυγικές ροές. Η ομαλή ενσωμάτωση και η αρμονική συμβίωση θα πρέπει να θεμελιωθει στις αμφίδρομες προσπαθειες και ανταποκρισεις μεταναστών – ιθαγενών.
Ως πολιτεία, ως κράτος θα πρέπει να προωθηθουν οι διεργασίες για την ίδρυση σχολείων μεταναστών, εξάλειψη της όποιας εκμετάλλευσης τους. Επομένως δεν υπάρχει θέση για ξενοφοβικες και ρατσιστικές συμπεριφορές καθώς ο ρατσισμός αναγνωρίζουμε όλοι ότι δεν είναι μόνο ο πολιτισμός των ηλιθίων αλλα και των κάθαρματων.
Μέχρι τώρα έγιναν πολλά λάθη εκ μέρους των κυβερνήσεων, πολλά ατοπηματα που δεν ταιριαζουν σε πολιτισμενα άτομα. Ο τίτλος προσδιδει την επικρατούσα κατάσταση. Είναι η ιστορία που γράφεται και εμείς ως ανθρωποτητα  που βιωσαμε 2 παγκόσμιους πολέμους πρέπει να μην την γραψουμε και με άλλο αίμα.
Καληνύχτα Κεμαλ, ο κόσμος αλλάζει. Δεν έχει κανείς μας την Απάντηση πως θα διορθωσουμε τέτοια ζητήματα ή λάθη γενεών. Όλοι ξέρουμε όμως οτι χωρίς συμπόνια, σεβασμό, αλληλεγγύη προς καθε μορφή ζωής κανεις δεν θα ζήσει. Και δεν θα το αξίζει άλλωστε.

Ιστορία, πάω λίγο στην Ευρώπη – Καλάσνικοφ να πάρεις