Δεν καπνίζει τσιγάρα. Καπνίζει σλιμάκια. Ή σχέση της με τη φύση ιδιαίτερη: Κομμένο μοσχομυριστό λουλούδι, νεκρό. Βιομηχανικό σλιμάκι , αποξηραμένος καπνός. Μην το γελάς,ήταν και αυτό λουλούδι κάποτε. Πλέον νεκρό, στάχτη. Βιβλίο. Ή απόδειξη της μεταθάνατης ζωής για τα δέντρα. Το τέλος είναι μία επινόηση. Το κάπνισμα μπορεί να σκοτώσει» Που να δεις τι μπορούν… Continue reading Σλιμάκια και λουλούδια
Δεν ξέρω τι λες εσύ. Εγώ θα πεθάνω μια μέρα ανάμεσα σε βιβλία, σε γεμάτα τασάκια,σε μισοάδεια ποτήρια. Ανάμεσα σε ανάποδα γυρισμένα σκαμπό που τα’ βαλα στον κώλο μου ψάχνοντας μια θέση μέσα σου. Ξέροντας οτι θα είναι άβολα, βλέπεις προνόησα. Ανάμεσα σε σκισμένα χαρτιά,ζωγραφισμένα με αίματα. Ανάμεσα σε υγρές μπλε πετσέτες με κόκκινα σημάδια.… Continue reading Οι Κυριακές είναι για διαγγέλματα.
H Θεσσαλονίκη που αγαπώ μοιάζει σαν ένα μωρό που καίγεται. Σαν ένα μωρό που θέλει να παίξει, να γελάσει , να περπατήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται, να χοροπηδάει σαν τρελό στην Καμάρα και το βράδυ να ντυθεί στα μαύρα και να πιει ένα ποτό στην Ναυαρίνου. Να περπατάει βλέποντας τον ήλιο να πορτοκαλίζει από κούραση… Continue reading Θεσσαλονίκη
Δεν μ’ αρέσουν τα Σαββατοκύριακα γιατί είναι γεμάτα υποσχέσεις.Και όσο μπορώ προσπαθώ να μη πιστεύω στο κενό μεταξύ του εγώ και του δυνητικού. Δεν είναι οτι προσπαθώ να μεγαλώσω. Είναι οτι δεν θέλω να πονάω άλλο πατώντας μπανανόφλουδες αφημένες από απρόσεκτους περαστικούς. Μια στιγμή, ν’ ανέβω πιο ψηλά, μια στιγμή, φτωχή καρδιά, πριν να `ρθει… Continue reading Σαββατοκύριακα
Greek Crisis Girl 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.