Του Ανδρέα Κιτσικίδη Ήταν περασμένες εννιά. Τη περίμενα να σχολάσει απ’ τη δουλειά, να κάνει μπάνιο και να πούμε πέντε κουβέντες. Την είδα να στρίβει απ’ το γνωστό στενό που κάτι καλοκαίρια είχαμε κάνει δεύτερο σπίτι. Γνώριμοι οι δρόμοι σα τη παλάμη του χεριού μου. Τα μαλλιά της στρωμένα και λίγο ατημέλητα. Με ένα βήμα… Continue reading όμορφες καριόλες
Μπροστά στην αθωότητα των ματιών σου στο σπάνιο σχήμα των χειλιών σουΈψαχνα να βρω την αφοσίωση. Κάθε ανακούφιση ήμουν διατεθειμένη να προσφέρω, Για να βρω τη λύτρωση απέναντι στην αποκτήνωση του αστικου αδικου κόσμου. Κι Εσύ, γεμιζες το σακίδιο με τα πολλά ανείπωτα ευχαριστώ. τα χιλιοειπωμενα σαγαπω έκαναννα μοιάζουν αξεπέραστο το βίωμα της αγάπης. Δεν… Continue reading Το τυχερό μου αστέρι
«Με άφησε στην είσοδο, πτώμα στην κούραση, σαν να είχα ζήσει τριακόσια χρόνια χωρίς να γίνω πιο σοφή. Αλλά η νύχτα είχε άλλη γνώμη, η νύχτα αισθανόταν νέα»* Αλλάξαμε. Και μεγαλώσαμε και πονηρέψαμε μέσα στη νύχτα. Αυτές είναι οι επιπτώσεις, υποθέτω, του να εξαντλείς την ανεμελιά σου. Ο καθένας μας, από μια ηλικία και μετά,… Continue reading ιδιωτικός κήπος
– Εχετε καταλάβει οτι οι άνθρωποι που δεν έχουν ιστορία δεν έχουν και παρόν ούτε και μέλλον; Εχετε καταλάβει πως η πραγματική ιστορία βρίσκεται σε γεγονότα που εξελίσσουν τον άνθρωπο και τη ψυχική του δυναμική; ο φθόνος είναι ένα κρύο συναίσθημα που μοιάζει με φωτιά γιατί οι άνθρωποι που είναι βουτηγμένοι στην έλλειψη καίγονται όντες… Continue reading Κάτι που αρχίζει αλλού , τελειώνει με εμάς τώρα.
Greek Crisis Girl 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.