Του Ανδρέα Κιτσικίδη Ήταν περασμένες εννιά. Τη περίμενα να σχολάσει απ’ τη δουλειά, να κάνει μπάνιο και να πούμε πέντε κουβέντες. Την είδα να στρίβει απ’ το γνωστό στενό που κάτι καλοκαίρια είχαμε κάνει δεύτερο σπίτι. Γνώριμοι οι δρόμοι σα τη παλάμη του χεριού μου. Τα μαλλιά της στρωμένα και λίγο ατημέλητα. Με ένα βήμα… Continue reading όμορφες καριόλες
Απέχω γιατί με έπιασε μια απελπισία με τον θετικισμό του κόσμου, γιατί οι άνθρωποι που αγαπούσα είναι ιδιοτελείς, γιατί ο κυνισμός των συναισθημάτων δεν με εκφράζει από τη στιγμή που νιώθω να πνίγομαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Απέχω γιατί αντιμετωπίζω κάθε μέρα τις συνέπειες των μικρών και μεγάλων επιλογών μου, γιατί η φτώχια μου με… Continue reading Απέχω
Δεν περιμέναμε τις ημέρες της καραντίνας για να επεξεργαστούμε όλα αυτά που ζήσαμε, είδαμε, νιώσαμε, γευτήκαμε και ακούσαμε από αυτό το καλοκαίρι μέχρι τα πρόθυρα αυτής της άνοιξης. Θα γινόταν και αυτό κάποτε, όταν θα τελείωνε αυτός ο συναισθηματικός κύκλος για μας. Τίποτα όμως δεν τελείωσε ακόμα, δεν επήλθε η ελπίδα. Πώς αλλιώς να κλείσει… Continue reading ανασκόπηση 1
● το 2098 όλοι οι άνθρωποι θα έχουν ένα ρομπότ που θα είναι η προέκταση του εαυτού τους. Το δικό μου ρομπότ ονειρεύτηκα να μου έβαζε ένα δίλημμα: θα σε βοηθήσω να φτάσεις στον παράδεισο,στο να πετύχεις τους στόχους σου αλλά το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν το τέλος (επίτευξη ) θα διαγράψω το ιστορικό των βημάτων… Continue reading Το 2098
Greek Crisis Girl 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.