Ούτε θυμάμαι πόσους μήνες είχα να κλάψω. Θυμάμαι όμως καλά εκείνο το κούφιο συναίσθημα που με έπνιγεΑυτό του πόνου Από τότε που ήρθε ο βίαιος αποχαιρετισμος μας.Κούφιο γιατί παρόλο που ο πόνος σηματοδοτεί τη ζωή η αλλαγήΕμένα με νεκρωνε.Έμαθα βέβαια να εκτιμάω τα καυτά μπάνια στη μπανιέρα θέλοντας να τα ξεχάσω όλαΚαι να προσομοιάζω την… Continue reading επίλογος
Του Ανδρέα Κιτσικίδη Ήταν περασμένες εννιά. Τη περίμενα να σχολάσει απ’ τη δουλειά, να κάνει μπάνιο και να πούμε πέντε κουβέντες. Την είδα να στρίβει απ’ το γνωστό στενό που κάτι καλοκαίρια είχαμε κάνει δεύτερο σπίτι. Γνώριμοι οι δρόμοι σα τη παλάμη του χεριού μου. Τα μαλλιά της στρωμένα και λίγο ατημέλητα. Με ένα βήμα… Continue reading όμορφες καριόλες
Απέχω γιατί με έπιασε μια απελπισία με τον θετικισμό του κόσμου, γιατί οι άνθρωποι που αγαπούσα είναι ιδιοτελείς, γιατί ο κυνισμός των συναισθημάτων δεν με εκφράζει από τη στιγμή που νιώθω να πνίγομαι σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Απέχω γιατί αντιμετωπίζω κάθε μέρα τις συνέπειες των μικρών και μεγάλων επιλογών μου, γιατί η φτώχια μου με… Continue reading Απέχω
Δεν περιμέναμε τις ημέρες της καραντίνας για να επεξεργαστούμε όλα αυτά που ζήσαμε, είδαμε, νιώσαμε, γευτήκαμε και ακούσαμε από αυτό το καλοκαίρι μέχρι τα πρόθυρα αυτής της άνοιξης. Θα γινόταν και αυτό κάποτε, όταν θα τελείωνε αυτός ο συναισθηματικός κύκλος για μας. Τίποτα όμως δεν τελείωσε ακόμα, δεν επήλθε η ελπίδα. Πώς αλλιώς να κλείσει… Continue reading ανασκόπηση 1
Greek Crisis Girl 
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.