αυτόματο αυτοκίνητο

ένα καλοκαίρι χωρίς εσένα
απόλυτα χλιαρό
απόλυτα μοναχικό.
πήγαινα στα στέκια σου,
σε έψαχνα στους γνωστούς σου,
στις βρώμικες υγρές πλατείες,
στα φαγωμένα δόντια
και τα διακεκομένα φωνήεντα.
αλλά πουθενά δεν βρήκα τη ζεστασιά των ματιών σου,
τη γλύκα των φιλιών σου
το χαμόγελο που άνθιζε και έλεγε πολλά.
με ηρεμιστική μουσική
χαμένη πάνω από ένα τηλέφωνο,
περιμένω να λάμψει εισερχόμενη κλήση.
Για να σου πω πως θα σε περιμένω
θα σε σκέφτομαι το βράδυ πριν κοιμηθώ
και θα σπρώχνω τις μέρες για να έρθει η επανασύνδεση.
κοιτάζω τα χέρια μου και σκέφτομαι τα δικά σου.
μεγάλα, άλλωτε σκασμένα, άλλοτε απαλά.
με σκιές κοιμάμαι τις νύχτες
με μισοσβημένες οθόνες βλέποντας τη φωτογραφία σου
ποτέ δεν φαντάστηκα πόσο γλυκά σε μαχαιρώνει η έλλειψη
θυσιάζομαι και ματώνομαι
κάθε βράδυ και κάθε αφηρημένο 5λεπτο στη δουλειά
στην ανάμνηση και στο όνειρο.
το βλεμμα σου αξεχαστο μετά από μήνες βεβιασμένου χωρισμού
μόνο σ’ αγαπώ μού έλεγες
και οτι σού έλειψα
με κοίταζες σαν ερωτευμένος
σοβαρός και ήρεμος.
κι εγώ έλιωνα από τη ζέστη
θυμάμαι σού είχα πει
έφυγες και με άφησες με ανθρώπους που συνέχεια σε αφηγούνται.
και εσύ απάντησες
θα γυρίσω και θα φύγουμε
να πάμε να μείνουμε οι 2 μας
μακριά από όλους και από όλα
όσα θύμιζαν εμάς χαμένα παιδιά στη ζούγκλα.
σού υπόσχομαι μόνο αγκαλιές
πάνω σε κυριακάτικα καθαρά σεντόνια,
μόνο ζεστό νερό και καλομαγειρεμένο φαί
τα βράδια να σου πλένω τα πόδια όσο μού μιλάς για το πού γύριζες
και τα πρωινά να σού λέω για το πόσο που λείπεις ακόμα και όταν είσαι εδώ
και το πόσο ευτυχισμένη με κάνεις που με αγαπάς απλά και ταπεινά
φέρνοντας μου κομμένα λουλούδια.
πάντα κρατούσες ένα 2 ευρω για να μού αγοράσεις τον αγαπημένο μου χυμό
κάθε φορά που πάω στο σούπερ μάρκετ τον αγνοώ επιδεικτικά
λες και αυτός μού άρεζε μόνο όταν μού τον έπαιρνες.

οι ερωτες στεγαζονται στα ονειρα
σε αφρατα μικρα βαμβακια του μελλοντος.
ποτε το τωρα δεν ειναι ερωτικο.
«το ερωτικό είναι η επανάληψη», λέει ο ανδρέας
«Μόνο τότε το ξαναζεις
Η μάλλον το προβάλεις για πρώτη φορά
Το τώρα είναι η πρόβα».
κι εγώ, μετέωρη στο χρόνο,
είμαι κολλημένη στο μέλλον και στο παρελθόν
βρίσκομαι ζωντανή αλλά στον αυτόματο
μπερδεμένη στις ταχύτητες και στους συμπλέκτες, στα φρένα, στα πετάλια, στα χειρόφρενα και στις ρόδες.
όμως οδηγώ,
στον αυτόματο, σχεδόν με μηδενική ταχύτητα, αλλά οδηγώ.