Οικονομική κρίση και έμφυλο ζήτημα

Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα ένας άνδρας για το μόνο που μπορεί να είναι περήφανος γιατί είναι «ακλόνητο» είναι ο ανδρισμος του. Δεν μπορεί να γίνει εύκολα πλούσιος (στο μυαλό του όπου λεφτα->γυναίκες), εύκολα ευυπόληπτος γενικότερα. Για αυτό και επανήλθε το πρότυπο Παπαμιχαήλ, φτωχό και καλό παιδί που αγάπησε μια ματαιόδοξη σουρλουλου που του ράγισε την καρδιά γιατί ήθελε χρήματα και τελικά παντρεύεται το φτωχό πλην τίμιο κορίτσι της γειτονιάς του που παραπέμπει πιο πολύ στην αδελφή του (η αδελφή του καλού και φτωχου παιδιού δεν είναι ποτέ σουρλουλου) . Άρα πρέπει να αποδείξουμε με κάθε τρόπο ποσο άνδρες είμαστε και χωρίς λεφτά.
Για αυτό υπάρχει τόση λύσσα απέναντι στο κάθε τι μη ματσο και στην κάθε τάση να απομυθοποιήσει αυτη του τη ματσιλα . Εκμεταλλευόμενος τις υπερβολές της πολιτικής ορθότητας,την κοινωνική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ,την άνοδο της ακροδεξιάς (που την τρέφει και τρέφεται από αυτή) προσπαθεί να μεγαλώσει ο μέσος ανασφαλής Άνδρας το φαλλο του με το χειρότερο τρόπο: κατηγορώντας ο,τι τον απειλεί και δαιμονοποιωντας το θηλυκό αρχέτυπο. Μη συγχωρώντας τον άνδρα που αποτασσει την σύμφυτη με το όργανο του ετεροφυλοφιλικη ματσιλα, πόσο μάλλον τον άνδρα που επέλεξε να γίνει γυναίκα,αυτό που λατρεύει να υποτιμά. Για αυτό συνήθως έλκεται από αποδυναμωμένα πρόσωπα, γιατί είναι πιο διαχειρισιμα και έχουν τον παθητικό ρόλο να επιβεβαιώνουν τον ανδρισμό του κ να μην είναι Σε θέση να δώσουν τίποτα , γιατί οποιοδήποτε ερέθισμα ή ψεγάδι κριτικής σκέψης μπλοκάρει την απόλυτο του ορισμού του και ενδεχομένως τον απειλεί.