Δεξιά ή αριστερά;

Είμαι η δεξιά και η αριστερά ένα αποπροσανατολιστικό δίλημμα; Είναι μια ματαιότητα; 

Πολύ ωραία αυτή η  σκέψη μόνο που για κάποιον λόγο δεν έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες για να ζήσουμε με αξιοπρεπή τρόπο και πάνω σε αυτό ποντάρει η αριστερή ή η δεξιά διάκριση: στην επιπλαστη ταξική ιδιότητα που καταλήγει να γίνεται η μόνη κοινωνική αλήθεια. 

Το να παραιτείσαι και να απέχεις γιατί έχεις ενόραση, διορατικότητα, πλήρη εικόνα της πραγματικότητας και η περίπτωση σου δεν χωράει πουθενά είναι απολύτως σεβαστό. Αλλά η ειρωνία, ο σνομπισμος και η αδικία να ταυτιζεις την αριστερά με την δεξιά, που στο κάτω κάτω δείχνει πρόβλημα αντίληψης, δεν δικαιολογείται ούτε εξυπηρετεί σε κάτι.

Δεν ξέρω αν υπάρξει ποτέ κίνημα για να καθυστερήσει με αυτούς τους νιχιλισμούς , δεν ξέρω αν θα υπάρχει ένας υγιής νους «όταν ωριμάσουν οι συνθήκες για επανάσταση», δεν ξέρω αν η αστική τάξη της χώρας βοηθήσει αν και είναι απαραίτητη. Το μόνο που μπορώ να πω είναι πως όταν νιώσεις την απίστευτη αδικία του «όλα τα ζώα είναι ίσα αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα» οφείλεις να μην εγκαταλείψεις τον εαυτό σου αλείφοντας βούτυρο στο ψωμί του κάθε αχόρταγου κεφαλαιούχου που έτσι κι αλλιώς δεν σε υπολογίζει. Ίσως, δεν ξέρω.