Πλατωνικός Έρωτας

Η αμάθεια, η επιφανειακότητα της γνώσης και ο εξυπνακισμός ευθύνεται για πολλές διαστρεβλώσεις εννοιών, παραδόσεων και θεωριών.

Ένα θύμα αυτού του τρίπτυχου είναι η έννοια του Πλατωνικού Έρωτα, που υποτίθεται δεν είναι τίποτα άλλο από μια επαφή δύο ανθρώπων που στερούνταν την σεξουαλική.

Πλατωνικός έρωτας είναι ο έρωτας που συμβαίνει ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που στην αρχή θα έλξουν ο ένας τον άλλον σωματικά εξαιτίας του κάλλους τους, έπειτα θα αναγνωρίσουν οτι και οι δύο έχουν τα πνευματικά εχέγγυα για να βαδίσουν χέρι – χέρι το δρόμο της αρετής που οδηγεί στο Φως, την αληθινή γνώση.

Ο Πλατωνικός Έρωτας είναι κάτι πολύ πιο σύνθετο και πολυδιάστατο. Ο έρωτας είναι η πιο ισχυρή και πιο πολύπλοκη από όλες τις ανθρώπινες επιθυμίες. Η ερωτική έλξη ξεκινά ως άλογο πάθος, έχει όμως τη δυνατότητα να μετασχηματιστεί σε ένα είδος θεϊκής μανίας,που ωθεί τον άνθρωπο προς την ένωση με τις Ιδέες. Για τον Πλάτωνα ο έρωτας έχει κάτι το φιλοσοφικό, γιατί όπως ο φιλόσοφος βρίσκεται ανάμεσα στη σοφία και την άγνοια έτσι και ο έρωτας, που είναι εξορισμού ανικανοποίητος, είναι ένας δαίμων που παλινδρομεί άμεσα στην έλλειψη και την πλήρωση, στην ασχήμια και την ωραιότητα, στην θνητότητα και στην αθανασία.

Η σοφία ανήκει στα ωραιότερα πράγματα, ο Έρωτας είναι έρωτας προς το ωραίο άρα κατ’ ανάγκην ο έρωτας είναι φιλόσοφος. Και ως φιλόσοφος που είναι, βρίσκεται ανάμεσα στη σοφία και στην αμάθεια. (Συμπόσιον 2014b)

Στο Συμπόσιο, ο Πλάτων σκιαγραφεί μία κλίμακα εσωτερικής ανάβασης που διαδοχικά καλύπτει την έλξη προς τα ωραία σώματα ( εδώ έγκειται ο σεξουαλικός πόθος που φυσικά και εκπληρώνεται) , την έλξη προς τις ωραίες ψυχές, την έλξη προς τις ωραίες δημιουργίες και μαθήσεις, για να καταλήξει στην αποκάλυψη ότι το πραγματικό κίνητρο του έρωτα είναι η ταύτιση του με το ιδεατό Ωραίο, με την Ιδέα της ωραιότητας.
Πηγή: Αρχαίοι Έλληνες Φιλόσοφοι, Β. Κάλφας & Γ. Ζωγραφίδης , Ινστιτούτο Νεοελληνικών σπουδών