Βιβλία στο πάτωμα.

Βιβλία το πάτωμα

γέλια στην τραπεζαρία

σκιές που σε κανέναν δεν μοιάζουνε

περιμένουν στη γωνία.

Φόβοι ονομάζονται

τρομάζουν μια κυρίαμε γοργό βήμα περπατά

σκοντάφτει στα βιβλία.

 

μα αν τρελαινόμασταν

φόβος δεν θα υπήρχε

τρέλα σαν προφυλακτικά

τερατογεννέσεων που εκδικούνται.

ροή αρνητικής είδησης

μία πιθανότητα που σε τρώει

δεν ταιριάζουν με τα μάτια σου

τα νιάτα σου που δεν δέχονται κάτι να τελειώσει.

 

παντοτινός ο χρόνος

περαστικοί οι επισκέπτες

πολύ εγωίστρια για να φανταστώ

έναν κόσμο χωρίς τις δικές μέντες

μέντες νεότητας, θράσους και δειλίας

για όλες εκίνες τις στιγμές

που επέτρεψα στο φόβο την παντοδυναμία.

 

Βιβλία στο πάτωμα

μου έλεγες πως ο χρόνος δεν υπάρχει

αυτοαναιρείσαι συνεχώς

μέσα μου θα ζει για πάντα ένα ακρογιάλι.

 

Είμαι ο δικός μου Καββαδίας

έχει μια Μαρίνα με μια γεύση τρικυμίας

ποιήματα που κάναμε στο σχολείο

σκέφτομαι

πόσο αδιάφορα σού φαίνονταν με τη μία.

Αυτό το πισωγύρισμα φοβάμαι

στα σχολικά βιβλία

στα σχολικά θρανία

στην εφηβική ανία

μια ανεκμετάλλευτη εφηβεία.

 

βιβλία στο πάτωμα

γέλια στην τραπεζαρία

καμία σκιά στη γωνία

κλείνω τα μάτια μου

πέφτω στο κενό που κάνει το παρόν με το παρελθόν

ξαναγεννιέμαι σκόνη

και τώρα πια τίποτα δεν θα με τρώει

και όταν κάτι μέσα μου θα παγώνει

θα σε φωνάζω να μου τραγουδήσεις

και το παγόβουνο θα λιώνει.

Tatiana Parcero, 2015