Άνοιξη

Δεν έχω χώρα

παρά μόνο την άνοιξη

και περιμένω μια ώρα κατάλληλη για παραμύθια

όταν αρχίζουν να μυρίζουν τα γιασεμιά

Ζω στα κοχύλια

μέσα σε μια θάλασσα πελώρια

με γαλάζιες και σκούρες μπλε σκιές.

Μακριά από τις ντροπές .

Στο χθες

βρίσκω τον εαυτό μου στα όνειρα

κάποιας καλοκαιρινής νύχτας .

Στις καμένες φούστες που χορεύουν στον αέρα

μοιάζουν με κουρτίνες.

Δεν υπάρχουν συνήθειες και ρουτίνες

μόνο άνθρωποι μοτίβα

που σαν φτάνει η νύχτα

μετανιώνουν πικρά για τη ζωή που δεν έζησαν

και το θάρρος που δεν είχαν .

Είναι ωραία τα καλοκαίρια, έλεγες

ξεχνώντας την άνοιξη

την αρχή της εποχής που τόσο αγάπησες.

Και πώς θα φτάσεις στο τέρμα

αγνοώντας την αφετηρία;

Πώς θα τρέξεις

αφού δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις;

Οι πιο ωραίες καφετέριες ανοίγουν την άνοιξη

ανοίγουν- άνοιξη

και κλείνουν το καλοκαίρι

κλείνουν- ήρθε ο καιρός

Μαζεύουν τα τραπεζάκια με τη πρώτη νύχτα του φθινοπώρου

ξέροντας πως δεν θα βγάλουν την βαμβακερή ζακέτα.

Θα τους σκεπάζει κάτι μεσημέρια

που θα θυμούνται τη γλυκιά  αλμύρα που είχε ο καφές τους

με τη γεύση της ζεστής σοκολάτας στο στόμα τους

περιμένοντας την επόμενη άνοιξη.

Που πάντα έρχεται.