Στα λες

Αφηγείσαι τη μέρα σου ξέπνοα

με μια γλύκα στο στόμα και μερικές σταλαγματιές χιούμορ.

Σαν να αφηγείσαι με μια παράξενη χαρά

Τον τρόπο που τα πέταλα απο μια αθωα μαργαριτα

θυσιάζονται για τα ερωτικά σου διλήμματα.

Κι εγώ απο το φόβο μου μη στο στερήσω κι αυτό

Τα πρωινά θέλω να λέω οτι είμαι απασχολημένη.

Απασχολημένη με τα όνειρα μου, επάγγελμα ονειροπόλος.

Απασχολημένη με τη σκέψη σου, επάγγελμα ερωτευμένη.

Απασχολημένη με τις αδικίες του κόσμου, επάγγελμα αυτοκαταστροφή.

Για τους άλλους απασχολημένη με τον κόσμο μου

Για τους περαστικούς μια αφηρημένη κοκκινομάλλα.

Κάθομαι στη γωνία του πατώματος

Δίπλα στην πόρτα του μπαλκονιού

Και παίζω με το σαγόνι μου

Ανάμεσα στα γόνατα μου.

Μιμούμαι το δάκρυ της βροχής

Που απολαμβάνει να σέρνεται στο τζάμι.  Δεν φοβήθηκα το θάνατο.

Φοβήθηκα να μη μπορέσω να  σε δω.