Μελωδικοί αναστεναγμοί από το ραδιόφωνο
κάνουν σήματα στα fm του μυαλού σου.
Ζωντανές ομιλίες παραδίπλα
κι όμως δεν καταλαβαίνεις τι λένε.
Γνέφεις ασυναίσθητα πολλές φορές το κεφάλι σου
τάχα πως καταλαβαίνεις τι λένε οι θαμπές σκιές
ενώ η σκέψη σου καθάρια, σαν τα κρύα νερά τα ζεστά πρωινά του Αυγούστου που βουτούσες.
Αυτή η φαινομενική κατανόηση που υποκρίνεσαι στους άλλους
ίσως πηγάζει από την ανάγκη σου να αντιλαμβάνεσαι τα πάντα.
Γελάς με τα μάτια σ’ αυτή τη σκέψη.
Γελάς με το μολύβι να χαράζει το μαλακό χαρτί
καθοδηγούμενο από τα αόρατα νήματα σκέψης
σα θεϊκές εντολές.
Στις λεπτομέρειες βρίσκεται το όλον, είπες.
Κι εγώ ποτέ μαζί σου δεν συμφώνησα.