Όλους μας γέννησε το χάος. Αυτό το τίποτα ενώθηκε με ένα άλλο τίποτα και δημιούργησε αυτό το κάτι.
Έχουμε ακόμα μνήμες από αυτόν τον άγνωστο γονιό. Τον τόσο χαώδη που έφερε χάος στις αναμνήσεις μας και σε ένα στροβίλισμα του τις πήρε μαζί του και άφησε πίσω μόνο μια γλυκόπικρη γεύση.
Αυτή τη γεύση που γευομαστε σε κάθε μεγάλη στιγμή της ζωής μας. Μπροστά στους μεγάλους ανθρώπους της ζωής μας. Το προμηνυμα μιας εσωτερικής επανάστασης της μνήμης να εκδικηθεί το χάος που της στέρησε το παρελθόν της . Όλα χάνονται κάπου μέσα στο άπειρο.
Λέγαμε οτι η αλήθεια βρίσκεται κάπου μέσα στη ποίηση. Στη μυθολογία, αν θες. Κάτι ξέραμε.