Δύση

Το τσιγάρο να σιγοκαίει στο τασάκι

Να σου κάνει σήματα καπνού χορεύοντας

προς τα πάνω

Για να εξαφανιστεί στα φρεσκολουσμένα σου μαλλιά

Ακόμα νωπά απο τις σιωπηλες μνήμες

Στις βρεγμένες νύχτες.

Σε βαραίνουν οι ημιδιαφανείς πέτρες

Που μάζευες τα καλοκαιρινά πρωινά

Όταν καθώς έσκυβες γευόσουν την αλμύρα των μαλλιών σου.

Είναι μακριά για να κουβαλάνε ακόμα και αν χρόνος περασει

Μερικα χαμόγελα που εσβησαν

Μερικα λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ

Παρά μόνο με τα μάτια και κανα δυο κοφτές ανάσες.

Τώρα, η  δύση του καλοκαιριού

σε κάνει να σκύβεις πάνω απο ένα κόκκινο τετράδιο

χρώμα των πόθων σου

Χρώμα της λάβας που κυλά μέσα σου .

Ξέρεις όμως ότι όσες σελίδες και αν γεμίσεις,

όλα βιβλία και αν διαβάσεις

Σε όσα μαλακά σεντόνια και αν κοιμηθείς

και όσα λεωφορεία τρομαγμένη και αν αλλάξεις

οι ημιδιαφανεις πέτρες θα σου καινε την παλαμη με το που βρίσκεις ήλιο.

Ίσως γιατί ο ήλιος είναι μέσα σου

ίσως γιατί ο ήλιος είσαι εσύ.